ψηφιδωτό

25 Νοεμβρίου 1963 (58 χρόνια πριν) πέθανε: Βασίλειος Ιωαννίδης Έλληνας θεολόγος Ο Βασίλειος Ιωαννίδης, (1896-1963) ήταν Έλληνας θεολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου. Η έρευνα του εστίαζε στην ανάλυση και ερμηνεία της Καινής Διαθήκης. Ακόμη έλαβε μέρος στις τρεις πρώτες Συνελεύσεις του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (1947, 1955 και 1961) και συμμετείχε στο κίνημα του Οικουμενισμού. Βιογραφικά στοιχεία Ο Βασίλειος Ιωαννίδης γεννήθηκε την 28η Δεκεμβρίου του 1896 στην Κούταλη της Πρεμετής, στη σημερινή νότια Αλβανία (Βόρεια Ήπειρος). Αρχικά φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και Χούμπολτ του Βερολίνου. Το 1937 διορίστηκε διευθυντής του Ελληνοαλβανικού Ιεροδιδασκαλείου Κορυτσάς, το 1939 οι Ιταλοί τον απήλασαν και μετέβη στην Ελλάδα.[3] Έγινε καθηγητής θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης (1942–1951, όντας μάλιστα από τους πρώτους καθηγητές θεολογίας, ενώ υπήρξε και πρύτανης[3]), και αργότερα τ

25 Νοεμβρίου 1896 (125 χρόνια πριν) πέθανε: Σπυρίδων Ξύνδας Έλληνας συνθέτης Ο Σπυρίδων Ξύνδας (Κέρκυρα, 8 Ιουνίου 1812 – Αθήνα, 25 Νοεμβρίου 1896)[1] ήταν Έλληνας συνθέτης και ερμηνευτής κιθάρας. Βιογραφία Ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής και συνεισέφερε σημαντικά στην καλλιέργεια της έντεχνης νεοελληνικής μουσικής και στην εδραίωση της μουσικής παιδείας στην Κέρκυρα και την Αθήνα. Σπούδασε μουσική στη Νάπολη από το 1833 έως το 1837, παρά τον Niccolò Antonio Zingarelli.[2] Επιστρέφοντας το 1837 στην Κέρκυρα, μαθήτευσε κοντά στον Νικόλαο Χαλικιόπουλο Μάντζαρο, με τον οποίον ίδρυσε στη συνέχεια τη Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας, όπου για πολλά χρόνια δίδαξε θεωρητικά και εκκλησιαστική μουσική. Παράλληλα φαίνεται ότι δίδαξε στο Αρσάκειο της Κερκύρας από το 1875 έως το 1883.[3] Μαθητής του υπήρξε ο Σπυρίδων Φιλίσκος Σαμάρας για τον οποίον κυκλοφορεί η μη εξακριβωμένη φήμη ότι ήταν και νόθος γιος του. Συχνά ο Ξύνδας περιόδευε στην Ελλάδα παίζοντας κιθάρα σε σ

25 Νοεμβρίου 1889 (132 χρόνια πριν) γεννήθηκε: Μιχάλης Τόμπρος Έλληνας γλύπτης Ο Μιχάλης Τόμπρος (Αθήνα, 12/25 Νοεμβρίου 1889 – Αθήνα, 28 Μαΐου 1974) ήταν Έλληνας γλύπτης της γενιάς του Μεσοπολέμου, καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και ακαδημαϊκός. Βιογραφία Γεννήθηκε το 1889 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο κρητικής καταγωγής μαρμαροτεχνίτης Θεόδωρος Τόμπρος από τον Όρμο Κορθίου της Άνδρου και μητέρα του η Μαργαρίτα Ν. Ρεμούνδου ή Ραμούνδου από το Μοσχιώνα της Άνδρου. Μεγάλωσε στο Κόρθι της Άνδρου αλλά σε νεαρή ηλικία εγκατέλειψε το νησί του και μετέβη στην Αθήνα. Από το 1903 έως το 1909, σπούδασε γλυπτική και σχέδιο στην Σχολή Καλών Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) στην Αθήνα, με δασκάλους τον Γεώργιο Βρούτο, τον Λάζαρο Σώχο, τον Αλέξανδρο Καλούδη και τον Δημήτριο Γερανιώτη. Το 1910 έφτιαξε δικό του εργαστήριο στην Αθήνα ενώ το 1912 - 1913 έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, καταφέρνοντας να κερδίσει δύο μετάλλια. Το 1914 μέσω διαγωνισμού ενός κληροδοτή

25 Νοεμβρίου 1941 (80 χρόνια πριν) γεννήθηκε: Χρήστος Παπανικολάου Έλληνας αθλητής Ο Χρήστος Παπανικολάου (Τρίκαλα, 25 Νοεμβρίου 1941) είναι Έλληνας πρώην αθλητής του άλματος επί κοντώ, 4ος Ολυμπιονίκης στους Αγώνες του Μεξικού το 1968. Μετά την αθλητική του σταδιοδρομία απασχολήθηκε ως προπονητής και συγγραφέας. Ξεκίνησε από τον Γ.Σ. Τρικάλων, ενώ αργότερα εντάχθηκε στον Παναθηναϊκό. Κυριάρχησε στο άθλημά του για πολλά χρόνια, όχι μόνο στην Ελλάδα όπου ήταν 13 φορές Πανελληνιονίκης (από το 1961 έως το 1977 με κάποια διαλείμματα), αλλά και στο εξωτερικό, με οκτώ Βαλκανικούς τίτλους, δύο χρυσά σε Μεσογειακούς Αγώνες το 1967 και το 1971 και ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου το 1966. Το 1964 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον πίνακα των πανελληνίων ρεκόρ, όταν στις 26 Ιουλίου κατέρριψε στο Κάιρο το πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ με επίδοση 4,73 μ.. Στις 3 Ιουνίου του 1965, στην Αθήνα, ανέβασε το πανελλήνιο ρεκόρ στα 4,92 μ.. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1966 κατέκτησε το ασημ

25 Νοεμβρίου 1975 (46 χρόνια πριν): Το Σουρινάμ αποκτά την ανεξαρτησία του από την Ολλανδία. Το Σουρινάμ (πρώην Ολλανδική Γουιάνα) είναι χώρα της Νότιας Αμερικής με έκταση 163.270 τ.χλμ. και πληθυσμό 592.000[1] κατοίκους, σύμφωνα με τη μέση εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών για το 2021. Συνορεύει δυτικά με τη Γουιάνα, ανατολικά με τη Γαλλική Γουιάνα και νότια με τη Βραζιλία. Από Βορρά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό. Αποτελεί τη μικρότερη σε έκταση χώρα στη Νότια Αμερική. Πρωτεύουσα είναι το Παραμαρίμπο. Είναι πρώην ολλανδική αποικία και έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1975. Ετυμολογία Η ονομασία Σουρινάμ φαίνεται να προέρχεται από το όνομα Σουρινέν, μίας ομάδας ινδιάνων της γλωσσικής οικογένειας των Αραουάκων, οι οποίοι κατοίκησαν πρώτοι την περιοχή της σημερινής ομώνυμης χώρας, πριν την έλευση των Ευρωπαίων. Αρχικά, η περιοχή ονομάστηκε Σουρινάμ από Άγγλους αποίκους, οι οποίοι και ίδρυσαν τον πρώτο αποικιακό οικισμό στο Μάρσαλς Κρικ, δίπλα στον ποταμό Σουρινάμ. Παλαιότερα, η χώρα ήταν γνωστή

ωραίο ντεκορ θύρας (φ.Μ.Κυμάκη) 25 Νοεμβρίου Ορθόδοξη Εκκλησία:  • Απόδοση της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου • Μεγαλομαρτύρων 'Αικατερίνης' της πανσόφου (313) και Μερκουρίου ( γ΄ αι.) • Πορφυρίου του στρατηλάτου και των συν αυτώ 200 Στρατιωτών • Βασιλίσσης, συζύγου βασιλέως Μαξεντίου • Πέτρου οσίου, του ησυχαστού • των Αγίων 150 Ρητόρων • των Αγίων 670 Μαρτύρων για μεγέθυνση ροδάκι να ανοίξει καρτέλα με φακό +-  25 Νοεμβρίου Γιορτάζουν:  Αικατερίνη, Αικατερίνα, Κατερίνα, Κατίνα, Κάτια, Ρίνα, Καλοτίνα, Καίτη, Κατερινάκι Μερκούριος, Μερκούρης, Μέρκουρας, Μάρκορας, Μερκουρία 25 Νοεμβρίου:  Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών