H ΕΝ ΤΩ ΟΥΡΑΝΩ ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ

οπισθόφυλλο ημερολογίου η εικόνα είναι γραφιστική δημιουργία εννοείται

Κείμενο από ημερολόγιο του 1965. Το παραθέτω ως φιλολογικώς ενδιαφέρον λόγω της καθαρεύουσας, αλλά και για την πληροφορία του γεγονότος καθώς και του σάλου που προκλήθηκε στους κύκλους της εκκλησίας και όχι μόνο με την αλλαγή του ημερολογίου.

H ΕΝ ΤΩ ΟΥΡΑΝΩ ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

""Η κατωτέρω έξιστόρησις της έμφανίσεως τοϋ ούρανίου σημείου καθ' ήν ήμέραν έωρτάζετο κατά τό παλαιόν Έκκλησιαστικόν ήμερολόγιον ή Εορτή της Υψώσεως τοϋ Τιμίου Σταυρού άποτελεϊ τήν πλέον έπίσημον Θεόθεν βεβαίωσιν τής ορθότητος τοΰ πατρίου ορθοδόξου ήμερολογίου (τοϋ παλαιού κοινώς λεγομένου ήμερολογίου)

Tην 14ην Σεπτεμβρίου τοϋ έτους 1925 ήμέραν Κυριακήν καθ' ήν κατά τό παλαιόν ορθόδοξον  Εορτολόγιον έωρτάζετο ή Ύψωσις τοϋ Τιμίου 'Σταυρού πλέον τών δισχιλίων γνησίων ορθοδόξων Χριστιανών είχον συγκεντρωθεί είς τόν έξοχικόν ναόν τοϋ Αγίου Ίωάννου τοϋ Θεολόγου είς Χολαργόν, όπως έορτάσωσι τό μέγα τούτο θρησκευτικόν γεγονός,

Η τοιαύτη μεγίστη συγκέντρωσις δέν διέφυγε βεβαίως και της προσοχής τών όργάνων της τάξεως, τά όπό της 11 νυχτερινής καί έχοντα έντολήν άπό τόν τότε Άρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον νά διασκορπίσουν τους πιστούς παρηκολούθησαν καί αύτά τήν άκολουθίαν προστεθέντα έκόντα άκοντα είς τό πλήθος τών άλλων πιστών.

Περι τήν 11 καί ήμίσειαν ώραν πρό τού μεσονυκτίου άνωθεν τοΰ ναού και μέ κατεύθυνσιν έξ Άνατολών πρός Δυσμάς ένεφανίσθη φωτεινός λευκός Σταυρός τοϋ όποίου ή λάμψις έξαφανίσασα Τήν λάμψιν τών άλλων άστέρων καί περιοριζομένη μόνον άνωθεν τοϋ ίεροϋ ναού έσκεπε αύτό καί τό ίερόν συνάθροισμα.

.....

Δέν επρόκειτο περί στιγμιαίου φαινομέγου, διαλάμψαντος δίκην διάττοντας αλλά ορατόν έπι ημίσειαν ώραν τό ουράνιον σημεϊον απο δισχιλίους και πλέον ανθρώπους είχε μεταβάλλει τόν εκεί χώρον είς

υπέργειον κόσμον όπου η πίστις και οί Ιεροί πόθοι έπαλλον ζωηρότερον είς τά βάθη τής καρδίας εκάστου.

Μεταξύ τών ιδόντων και θαυμασάντων συμπεριελαμβάνοντο και όργανα τής εξουσίας και κατά συνέπειαν Έκκλησία καί Έπίσημον Κράτος είχον καθήκον νά επισημοποιήσωσι τό γεγονός.

Πλήν όμως οί 'Αρχιερείς της κρατούσης Έκκλησίας οί εκόντες άκοντες αποδεχθέντες τόν άντικανονικόν τού έορτολογίου κανονισμόν και διακηρύξαντες ούτω έπισήμως την άποστασίαν των άπό τής θρησκείας τών πατέρων δέν είχον ούδέν συμφέρον άπό τήν τού τοιούτου έξαισίου διακήρυξιν διά τούτο ένέφραξαν υά ώτα, καί έκάμυσαν τούς οφθαλμους αύτών μή θέλοντες νά 'ίδωσι και τό έκ Θεού βεβαιωτικόν της γνησιότητος τοϋ πατρίου ήμερολογίου σημείον διότι εξέλειπεν ή συνείδησις της υψηλής αποστολής του ποιμένος.  ....

Δυστυχώς είς μεγάλην πνευματικήν πτώσιν σήμερον εύρίσκεται η Έκκλησία.

Διά τούτο Όρθόδοξοι Χριστιανοί γενναίως στώμεν έπι τάς έπάλξεις τής Όρθοδοξίας καί καθ'εκάστην άκούωμεν τού  Αγίου Νικηφόρου τοϋ Όμολογητού λέγοντες:

«Εί δέ καί πάνυ ολίγοι έν τή Όρθοδοξία καί εύσεβεία διαμείνωσιν,ούτοι είσιν Εκκλησία  και το κύρος και η προστασία των εκκλησιαστικών θεσμών έν αύτοίς κείται»....

Τό έξαίσιον εφανερώθη τό έτος 1925 ότε έπεκράτει ο σάλος εκ της μεταλλαγής του ημερολογίου..."""

Κείμενο από ημερολόγιο του 1965. Το παραθέτω ως φιλολογικώς ενδιαφέρον λόγω της καθαρεύουσας, αλλά και για την πληροφορία του γεγονότος καθώς και του σάλου που προκλήθηκε στους κύκλους της εκκλησίας και όχι μόνο με την αλλαγή του ημερολογίου.