ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ 2

 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΝΟ 2

Η Κλεοπάτρα είναι αριστουργηματικά πλαστουργημένη απο τά θεϊα χέρια τοϋ Σαίξπηρ. Είναι τύπος γυναίκας πού καίει φωτιά άνήμερη τή θηλυκειά της σάρκα. Τύπος λάγνος και ηδονολάτρη;. Είναι φοβερά φιλάρεσκη με μεγάλη έπιδειξιομανία και ύπεροψία γιά τήν άνυπέρβλητη όμορφιά της. Η συνείδηση τής μεγάλη; ομορφιάς και η κούφια βασιλική ύπεροπτική νοοτροπία τήν κάνουνε αυταρχική καί τυρανική, Και μόλη τήν ομορφιά και τή βασιλική της χάρη είναι καί ζηλότυπη και κακεντρεχής, και γιά τή Φουλβία αλλά Ιδιαίτερα γιά τήν Οκταβία, τήν πρώτη και δεύτερη σύζυγο τοϋ Άντώνιου, μιλάει πάντα περιφρονητικά και προσβλητικά. Το μεγαλείο της εξαντλείται στούς ύλικούς δρους και στήν πρόσοψη τής παρουσίας της, έσωτερικό μεγαλείο, δέν εχει κανένα στή συμπεριφορά της με τούς άλλους. Θά τήν άδικούσαμε όμως, αν δέ σημειώναμε, ότι τόν έρωτά της γιά τόν Άντώνιο, τόν θερμαίνει άληθινός θαυμασμός και πόθος και έκτίμηση. Στόν έρωτα αύτό οί ύπολογισμοί είναι σύνδρομα αίτια, όχι κινούν αίτιο. Το ίδιο πρέπει νά σημειώσουμε τό ψυχικό της μεγαλείο για τό θανάσιμο θρίαμβο του τέλους πού σβήνει κάθε άδυναμία της κάθε κηλίδα μέσα σ' ένα φώς επικό.

Ο Μάρκος Άντώνιος είναι ρωμαίος στρατηγός, πολιτικός και ρήτορας. Υπήρξε άπό τούς ικανότερους και άνδρείους στρατιωκούς τής εποχής του. "Ητανε άπό τούς παράγοντες τοϋ Ίουλίου Καίσαρα και με τή δολοφονία εκείνου βρέθηκε πανίσχυρος στή Ρώμη άλλά άναγκάστηκε νά μοιραστεί τήν εξουσία με τον άνηψιό και θετό γιό του Καίσαρα, Οκτάβιο ή Όχταβιανό, τον έπειτα Καίσαρα Αύγουστο, Ο Μάρκος Άντώγιος ειναι παντρεμένος μέ τή Φουλβία, άλλά στήν Αίγυπτο πού πηγαίνει άγαπάει παράφορα την Αιγυπτία Βασίλισσα Κλεοπάτρα. Ο Άντώνιος. ειναι προικισμένος μέ άποφασιστικές ικανότητες, άλλά σημαδεμένος με κρίσιμες άδυναμίες . Όξυδερκής, άνδρείος, χαλκέντερος, στρατιωτικό μυαλό έξοχο παράστημα μεγαλόπρεπο, Εχει όλα τα προσόντα πνευματικά και σωματικά για να γίνει ο ο μοναδικός κύριος της Ρώμης αντί τον Οκταβιανό, όμως οι αδυναμίες του καταστρέφουν ότι χτίζουν οί άρετές του. Παράφορος με φωτιές οργιώδεις που ποταμίζουνε τα αρσενικά αίματά του θέλει νά γεύεται ολοένα τή θυληκειά μέθη τοϋ γυναικείου κορμιού. Έρωτεύεται τήν Κλεοπάτρα καί τής δίνεται ολόκληρος. Στή ζυγαριά της ψυχής του ζυγίζει πάνω άπ' όλα ή Κλεοπάτρα κι' αύτή ή κυριαρχία του πάθους, είναι πού τόν οδηγεί στήν καταστροφή. Εϊναι μιά πλούσια γεναιόδωρη φύση πού σπαταλιέται. Μέ τέτοια ψυχοσύνθεση όμως δέν ειναι δυνατό να πετύχει πολιτικά. H πολιτική επιτυχία και ίσως κάθε επιτυχία γενικά, ανήκει στις πράξεις πού μετράει ο ψυχρός ύπολογισμός και όχι τά παράφορα σκιρτήματα τήςκαρδιάς. Η επιτυχία δέν ανήκει ίσως στίς φύσεις πού δίνονται άλλά στις φύσεις που παίρνονται πάντα. 'O Άντώνιος δε λογαριάζει τίποτα.

Παντρεύεται την Οκταβία την αδερφή του Οκταβίου και αντί να στερεώσει τους δεσμούς του με τον Καίσαρα την εγκαταλείπει και παντρεύεται την Κλεοπάτρα .'Έτσι ο συγγενικός δεσμός του με τον Καίσαρα, αντί να γίνει στοιχείο ενότητας άνάμεσα στούς δύο συγκύριους του Ρωμαϊκού κράτου;, γίνεται καινούργιο στοιχεΐο άντίθεσης. Μέ όλη όμως την κυριαρχία του πάθους ο Αντώνιος είναι πάντα περήφανος και το μεγαλείο της ψυχής του και στις πιο κρίσιμες στιγμές δεν παύει να λάμπει Αντίθετα στίς κρίσιμες στιγμές λάμπει πιό άχτιδοβόλο κι αύτό είναι ίδιο μιάς μεγάλης φύσης μέ μεγάλη καρδιά καί νού . Οί μικρές φύσεις στίς κρίσιμες στιγμές, καθώς τις σκάβει και τις αναταράζει η μοίρα στα τρίσβαθα φανερώνουν όλη τη λάσπη τους , οί μεγάλες φανερώνουν τό φώς τους. Τή λιποταξία του Αινόβαρβου αντί να την δεί με απέχθεια την βλέπει να καλωσύνη και μεγαλοψυχία του στέλνει τα πράγματά του και ένα γράμμα γεμάτο ευγένεια Ειναι φύση μέ ποιητική εύαισθησία, μιά ευαισθηοία που έκδηλώνεται με ποιητική συμπεριφορά. Αυτό το προθανάτιο γλέντι με τους υπηρέτες μονάχα ένας ποιητής θά μπορούσε νά τό κάνει. "Οταν τά πάντα έχουνε τρίγυρα γκρεμιστεί χωρις συμμάχους, χωρίς βοήθεια, χωρίς ισχύ, συλλογίζεται ότι αύτοί οι απλοί άνθρωποι τον υπηρέτησαν με αφοσίωση και τους βάζει νά γλεντήσουνε μαζί του. Είναι ένα γλέντι αποχαιρετιστήριο στή ζωή, πού αναδείχνει όλη τήν έκστατική και διονυσιακή φύση του. "Εχει έναν παλλόμενο διονυσιασμό ο Άντώνιος, πού τόν καταστρέφει σαν πολιτικό ήγέτη, άλλά τον αναδείχνει εναγ ποιητή τής ζωης. Και άκόμα είναι προικισμένος μέ άγεξάντλητο γρανιτώδη δυναμισμό μεχρι τήν τελευταία στιγμή πιστεύει πώς είναι δυνατό v' άλάξει τον ρού τών γεγονότων και όταν οι συνθήκες του δίνουνε τήν αποτρόπαια διαβεβαίωση, πώς έχουνε χαθεί τά, πάντα, αύτοκτονεί καί στερεί τόν Καίσαρα άπό τη χαρά ένός ρωμαϊκού θριάμβου με τον Άντώνιο αιχμάλωτο. Κανείς Ρωμαίος ήγέτης δέν έχει τήν ποιητική φύση τοϋ Μάρκου Άντώνιου. ...συνεχίζεται