Ουρουγουάη,

25 Αυγούστου 1825 (196 χρόνια πριν):

Η Ουρουγουάη κηρύσσει την ανεξαρτησία της από τη Βραζιλία.

Η Ουρουγουάη, επίσημα ονομαζόμενη Ανατολική Δημοκρατία της Ουρουγουάης (ισπανικά: República Oriental del Uruguay, κυριολεκτικά: Δημοκρατία Ανατολικά του Ουρουγουάη ποταμού), είναι μία χώρα που βρίσκεται στα νότια της Νότιας Αμερικής. Συνορεύει με τη Βραζιλία στα βόρεια, τον ποταμό Ουρουγουάη στα δυτικά, τον κόλπο του Ρίο ντε λα Πλάτα (κυριολεκτικά «Ασημένιος Ποταμός») νοτιοδυτικά, με την Αργεντινή στην απέναντι όχθη και των δύο, και τέλος με τον νότιο Ατλαντικό ωκεανό νοτιοανατολικά. Περίπου ο μισός πληθυσμός της χώρας ζει στην πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη, το Μοντεβιδέο. Είναι η δεύτερη μικρότερη ανεξάρτητη χώρα στη Νότια Αμερική, μεγαλύτερη μόνο από το Σουρινάμ (είναι επίσης μεγαλύτερη από τη Γαλλική Γουιάνα, η οποία δεν είναι ανεξάρτητη), και μία από τις πλέον σταθερές πολιτικά και οικονομικά. Έχει έκταση 176.220 τ.χλμ. και πληθυσμό 3.543.026[1] κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2021.

Στην Ουρουγουάη κατοικούσε η φυλή των Τσαρούα για περίπου 4.000 χρόνια πριν την καθίδρυση της Πορτογαλικής αποικίας Σακραμέντο το 1680.[5] Το Μοντεβιδέο ιδρύθηκε ως στρατιωτικό οχυρό από τους Ισπανούς στις αρχές του 18ου αιώνα, σηματοδοτώντας ανταγωνιστικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Η Ουρουγουάη κέρδισε την ανεξαρτησία της την περίοδο 1811-1828, μετά από μια τετραετή διαμάχη ανάμεσα σε Ισπανία, Πορτογαλία και αργότερα Βραζιλία και Αργεντινή. Οι εξωτερικές παρεμβάσεις και επιρροές συνεχίστηκαν κατά τον 19ο αιώνα, με τον στρατό να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εσωτερική πολιτική, καταλήγοντας σε ένα πραξικόπημα το 1973 το οποίο οδήγησε στη δημιουργία στρατιωτικής δικτατορίας στη χώρα. Ο στρατός εγκατέλειψε την εξουσία με τον σχηματισμό δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης το 1985. Η Ουρουγουάη είναι σήμερα μια ανεξάρτητη συνταγματική δημοκρατία, με τον Πρόεδρο της χώρας να αποτελεί τον αρχηγό του κράτους και της κυβέρνησης.

Η Ουρουγουάη κατατάσσεται πρώτη στη Λατινική Αμερική στους δείκτες δημοκρατίας, ειρήνης, πολύ χαμηλής διαφθοράς, ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, καθώς και στους δείκτες ελευθερίας του Τύπου, μεγέθους της μεσαίας τάξης και ευημερίας. Κατατάσσεται δεύτερη στην περιοχή σε οικονομικές ελευθερίες, εισοδηματική ισότητα, κατά κεφαλήν εισόδημα (ΑΕΠ) και εισροές FDI. Η Ουρουγουάη είναι η τρίτη καλύτερη χώρα στη Λατινική Αμερική σε ό,τι αφορά τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, τον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, την επιχειρηματική καινοτομία και τις υποδομές. Αναφέρεται ως χώρα υψηλού εισοδήματος από τον ΟΗΕ, ενώ το 2014 διακρίθηκε ως η 3η καλύτερη στον κόσμο στην ηλεκτρονική συμμετοχή (e-Participation). Στον οικονομικό τομέα, η Ουρουγουάη εξάγει παγκοσμίως μαλλί, ρύζι, σόγια, κατεψυγμένο μοσχαρίσιο κρέας, βύνη και γαλακτοκομικά προϊόντα.[6] Σχεδόν το 95% του ηλεκτρισμού στην Ουρουγουάη προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κυρίως υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις και αιολικά πάρκα. Η Ουρουγουάη είναι ιδρυτικό μέλος του ΟΗΕ, του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, του εμπορικού συνασπισμού της Mercosur, της UNASUR και του Κινήματος των Αδεσμεύτων (ΝΑΜ).

Το έγκριτο βρετανικό περιοδικό The Economist ονόμασε την Ουρουγουάη «χώρα της χρονιάς» για το έτος 2013[7], αναγνωρίζοντας τις καινοτόμες πολιτικές που εφαρμόζει η χώρα, όπως τη νόμιμη πώληση και κατανάλωση κάνναβης, τη νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών και άλλων διεκδικήσεων της ΛΟΑΤ κοινότητας, τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, τις πολιτικές αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κλπ. Η Ουρουγουάη θεωρείται ένα από τα πιο δημοκρατικά και φιλελεύθερα κράτη παγκοσμίως, καθώς και ένα από τα πιο κοινωνικά προηγμένα σε όλο τον κόσμο σε θέματα που αφορούν την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, την αποδοχή και την κοινωνική ενσωμάτωση.[8]


Πίνακας περιεχομένων
1 Ιστορία
1.1 Προκολομβιανή περίοδος και αποικισμός
1.2 Προσπάθειες για ανεξαρτησία
2 Πολιτικά
2.1 Εκλογές
3 Διοικητικές υποδιαιρέσεις
4 Γεωγραφία
4.1 Θύλακες
5 Οικονομία
6 Γεωργία
7 Δημογραφικά στοιχεία
8 Λογοτεχνία
9 Μεταφορές
10 Αθλητισμός
11 Παραπομπές
12 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
12.1 Κυβερνητικές υπηρεσίες
12.2 Γενικές πληροφορίες
12.3 Μέσα μαζικής ενημέρωσης