Σωκράτης Κουγέας Έλληνας συγγραφέας
27 Σεπτεμβρίου 1966 (55 χρόνια πριν) πέθανε:
Ο Σωκράτης Κουγέας (14 Σεπτεμβρίου 1877 - 27 Σεπτεμβρίου 1966)[2] ήταν Έλληνας ακαδημαϊκός και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου το 1877 στους Δολούς της Μάνης. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Καλαμάτα έκανε σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας από το 1894 μέχρι το 1899 της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτωρ με την διατριβή De novo Xiphilineo codice Iberitico 812.
Με υποτροφία του Ελληνικού Κράτους συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Γερμανία (Χάλη, Μόναχο, Βερολίνο) και στην Γαλλία (Παρίσι), από το 1904 έως το 1909. Υπήρξε μαθητής του Σπυρίδωνα Λάμπρου και αργότερα συνεργάτης του. Η διδακτική σταδιοδρομία του μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα άρχισε από το Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης (1910-1916).
Από το 1916 μέχρι το 1918 διετέλεσε γραμματέας των Γενικών Αρχείων του Κράτους. Από το 1918 έως το 1947 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Δίδαξε επίσης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1931 έως το 1947, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από το 1943 μέχρι το 1950. Από το 1923 μέχρι τον θάνατό του υπήρξε άμισθος διευθυντής του Τμήματος χειρογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Το 1929 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Την ίδια χρονιά το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο του Βερολίνου τον ανακήρυξε αντεπιστέλλον μέλος του. Το 1937 το Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης και το 1958 το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης τον ανακήρυξαν επίτιμο διδάκτορα. Συνεργάστηκε με την παλαιογραφική αποστολή, που πήγε στην Πάτμο και στο Άγιο Όρος (1895) όταν ήταν δευτεροετής φοιτητής της Φιλοσοφικής μαζί με τον Σπυρίδωνα Λάμπρο, καθώς και σε χώρες του εξωτερικού.
Μαζί με τον von Soden ερεύνησε χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης σε βιβλιοθήκες της Αθήνας, του Μεγάλου Σπηλαίου, της Πάτμου, της Άνδρου. Μαζί με τον Άμαντο εξέδιδε το περιοδικό Ελληνικά την περίοδο από το 1928 ως το 1939. Μεταξύ άλλων συμμετείχε και στην πρώτη επιτροπή εκλογής των πρώτων καθηγητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1966. Ο γιος του, Βενέτης (Βενετσάνος) Κουγέας, υπήρξε πανεπιστημιακός καθηγητής και πρύτανης της Γεωπονικής Σχολής. Το 1982 παραιτήθηκε από καθηγητής και επιδόθηκε στο κτήμα του στην Τρυπιά Αχαΐας. Απεβίωσε πρόωρα στις 8 Σεπτεμβρίου 1992.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου