Σπυρίδων Λάμπρος (20 Απριλίου 1851 – 23 Ιουλίου 1919)

Σπυρίδων Λάμπρος
Έλληνας ιστορικός, καθηγητής πανεπιστημίου και Πρωθυπουργός

Ο Σπυρίδων Λάμπρος (20 Απριλίου 1851 – 23 Ιουλίου 1919) ήταν Έλληνας πολιτικός και ιστορικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας.Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1851 στην Κέρκυρα και ήταν γιος του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου που είχε καταγωγή από την Ήπειρο. Το 1860 μετακόμισε στην Αθήνα με την οικογένεια του, όπου συνέχισε τις εγκύκλιες σπουδές του: τα μαθήματα του ελληνικού σχολείου τα διδάχθηκε κατ' οίκον (1860–1863) , τα δε γυμνασιακά στο 2ο Γυμνάσιο Αθηνών (1863–1867), ενώ σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο (1867–1871). Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και της Λειψίας, όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας το 1873. Η διατριβή του είχε τίτλο «Τα κατά τους οικιστάς των παρ’ Έλλησιν αποικιών και τας αυτοίς απονεμημένας τιμάς και προνομίας». Από το 1875 και έως το 1878 πραγματοποίησε επιπλέον μελέτες και σπουδές στην Ευρώπη: Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Αυστρία, Ιταλία.Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της ελληνικής ιστορίας και γραφογνωσίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το 1890 έγινε τακτικός καθηγητής της ελληνικής ιστορίας και της Παλαιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου (1904–1905 και 1911–1912) και τρεις φορές κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1893–1894, 1909–1910 και 1914–1915)

Το 1882 μαζί με τους Νικόλαο Πολίτη, Γεώργιο Δροσίνη και Τιμολέοντα Φιλήμονα ίδρυσε την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος. Μαζί με άλλα μέλη της εταιρείας αυτής μυήθηκαν στην Εθνική Εταιρεία η οποία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Ήταν υποστηρικτής της βασιλικής οικογένειας και διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας (Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Λάμπρου 1916) από τις 27 Σεπτεμβρίου 1916 έως τις 21 Απριλίου 1917 κατά τα Νοεμβριανά μετά από ανάθεση του Κωνσταντίνου του Α΄. Κατά τη διάρκεια αυτή ανέλαβε και το Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσης. Με την επάνοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου εξορίστηκε στην Ύδρα και στη Σκόπελο, ενώ η περιουσία του δεσμεύτηκε.

Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (1901–1918), πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών και Γυμναστικών Συλλόγων (1897–1906), του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου κ.α. Αναφέρεται ότι ασχολείται και με το πνευματικό άθλημα του Μπριτζ

Απεβίωσε στην Αθήνα όπου είχε μεταφερθεί λόγω ασθενείας στις 23 Ιουλίου 1919. Κόρη του ήταν η Λίνα Τσαλδάρη.