"Τελευταῖος Σταθμός" Σεφέρης
της ψυχής της Μάνας μου (φ.Μ.Κυμάκη) "Τελευταῖος Σταθμός" Λίγες οἱ νύχτες μὲ φεγγάρι ποὺ μ᾿ἀρέσαν. Τ᾿ ἀλφαβητάρι τῶν ἄστρων ποὺ συλλαβίζεις ὅπως τὸ φέρει ὁ κόπος τῆς τελειωμένης μέρας καὶ βγάζεις ἄλλα νοήματα κι ἄλλες ἐλπίδες, πιὸ καθαρὰ μπορεῖς νὰ τὸ διαβάσεις. Τώρα ποὺ κάθομαι ἄνεργος καὶ λογαριάζω λίγα φεγγάρια ἀπόμειναν στὴ μνήμη- νησιά, χρῶμα Θλιμμένης Παναγίας, ἀργὰ στὴ χάση ἢ φεγγαρόφωτα σὲ πολιτεῖες τοῦ βοριὰ ρίχνοντας κάποτε σὲ ταραγμένους δρόμους ποταμοὺς καὶ μέλη ἀνθρώπων βαριὰ μία νάρκη. Κι ὅμως χτὲς βράδυ ἐδῶ, σὲ τούτη τὴ στερνή μας σκάλα ὅπου προσμένουμε τὴν ὥρα τῆς ἐπιστροφῆς μας νὰ χα- ράξει σὰν ἕνα χρέος παλιό, μονέδα ποὺ ἔμεινε γιὰ χρόνια στὴν κάσα ἑνὸς φιλάργυρου, καὶ τέλος ἦρθε ἡ στιγμὴ τῆς πλερωμῆς κι ἀκούγονται νομίσματα νὰ πέφτουν πάνω στὸ τραπέζι- σὲ τοῦτο τὸ τυρρηνικὸ χωριό, πίσω ἀπὸ τὴ Θάλασσα τοῦ Σαλέρνο πίσω ἀπὸ τὰ λιμάνια τοῦ γυρισμοῦ, στὴν ἄκρη μιᾶς φθινοπωρινῆς μπόρας, τὸ φεγγάρι ξεπέρασε τὰ σύννεφα, καὶ γίναν τὰ σπίτια στ