Αλέξανδρος Στεφάνου Βογορίδης (Алеко) Стефанов Богориди, Τουρκικά: Αλέκο - πασάς) (5 Απριλίου 1822 – 17 Ιουλίου 1910)

17 Ιουλίου 1910 (111 χρόνια πριν) πέθανε: 

Αλέξανδρος Βογορίδης Οθωμανός αξιωματούχος

Ο Ηγεμόνας (Knyaz) Αλέξανδρος Στεφάνου Βογορίδης (βουλγαρικά: княз Александър‎ (Алеко) Стефанов Богориди, Τουρκικά: Αλέκο - πασάς) (5 Απριλίου 1822 – 17 Ιουλίου 1910) ήταν Οθωμανός διπλωματικός υπάλληλος βουλγαρικής καταγωγής.Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, και ήταν ο μικρότερος γιος ενός εκ των πλέον ισχυρών ατόμων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία – του Στεφάνου Βογορίδη – και αδελφός του Νικολάου Βογορίδη, ο οποίος έγινε ισχυρός πολιτικός στην Μολδαβία. Ο Αλέξανδρος Βογορίδης φοίτησε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, στην Κωνσταντινούπολη και μετέπειτα στην Γαλλία.

Σπούδασε Αστικό Δίκαιο στην Γερμανία. Κατείχε υψηλόβαθμα αξιώματα σε δημόσιες θέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Υπουργός Δημοσίων Έργων, Ταχυδρομείων και Τηλεγράφων, διπλωματικός αντιπρόσωπος στη Μολδαβία, μέλος της διπλωματικής αποστολής στο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας και πρέσβης στην Αυστροουγγαρία (1876–1877).

Μετά το πόλεμο του 1877–1878 κατά της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και την επακόλουθη Συνθήκη του Βερολίνου, ο Αλέξανδρος Βογορίδης ορίστηκε γενικός διοικητής της Ανατολικής Ρωμυλίας υπό την προστασία του Αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Β΄ της Ρωσίας στις 13 Μαρτίου 1879 και διατηρήθηκε στο συγκεκριμένο αξίωμα μέχρι το 1884. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ακολούθησε πολιτική διακρίσεων κατά της ελληνικής μειονότητας. Ήταν σε στενή σχέση με τους ηγέτες του Κόμματος των Φιλελευθέρων που εξορίστηκαν από το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας – Πέτρο Σλαβέικοφ και Πέτκο Καραβέλοφ.

Μετά τη παραίτηση του Αλεξάνδρου Α΄ το 1886, ο Αλέξανδρος Βογορίδης ήταν ένας από τους υποψήφιους για τον βουλγαρικό θρόνο. Απεβίωσε στο Παρίσι