Η Τζαμάικα αποκτά την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο.

6 Αυγούστου 1962 (59 χρόνια πριν):

Η Τζαμάικα αποκτά την ανεξαρτησία της από το Ηνωμένο Βασίλειο.




Η Τζαμάικα ή αλλιώς Ιαμαϊκή[4] (αγγλικά: Jamaica) είναι μια νησιωτική χώρα με έκταση 10.991 τ.χλμ. και πληθυσμό 2.726.667 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2018.[1] Πρωτεύουσα της χώρας είναι το Κίνγκστον, με πληθυσμό 584.627 κατοίκους.[5]

Η Τζαμάικα είναι η τρίτη σε έκταση νήσος των λεγομένων Μεγάλων Αντιλλών στην Καραϊβική θάλασσα και βρίσκεται περίπου 145 χλμ. (90 ναυτικά μίλια) νότια από την Κούβα και 191 χλμ. (119 μίλια) δυτικά της νήσου Ισπανιόλας, η οποία χωρίζεται σε δύο κράτη την Αϊτή και τη Δομινικανή Δημοκρατία. Οι ιθαγενείς της την αποκαλούν «Σαϋμάκα» (= νήσος με άφθονα νερά) εξ ου και το κατά παραφθορά διεθνές της όνομα Τζαμάικα.


Η Τζαμάικα κατοικούνταν από τους αυτόχθονες πληθυσμούς των Αραουάκων και των Ταΐνο, και τέθηκε υπό ισπανική κυριαρχία μετά την άφιξη του Χριστόφορου Κολόμβου το 1494. Πολλοί από τους αυτόχθονες πέθαναν από νόσους που έφεραν οι Ευρωπαίοι, και έτσι οι Ισπανοί μετέφεραν Αφρικανούς σκλάβους ως εργάτες. Οι Ισπανοί ονόμασαν τη νήσο, Σαντιάγκο, και παρέμεινε στην κατοχή της Ισπανίας μέχρι το 1655, όταν η Αγγλία (αργότερα Μεγάλη Βρετανία) κατέκτησε το νησί και το μετονόμασε σε Τζαμάικα. Υπό τη Βρετανική αποικιακή αυτοκρατορία, η Τζαμάικα έγινε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ζάχαρης, με τις φυτείες ζάχαρης να εξαρτώνται από τους σκλάβους που εισάγονταν από την Αφρική. Όλοι οι δούλοι απελευθερώθηκαν το 1838 και πολλοί απελεύθεροι επέλεξαν να έχουν μικρά αγροκτήματα αντί να εργάζονται στις φυτείες. Από το 1840, οι Βρετανοί άρχισαν να φέρνουν Κινέζους και Ινδούς εργάτες για να εργαστούν στις φυτείες. Το νησί απέκτησε την ανεξαρτησία του από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 6 Αυγούστου του 1962.[6]

Με 2,7 εκατομμύρια ανθρώπους, η Τζαμάικα είναι η τρίτη πιο πολυπληθής αγγλόφωνη χώρα στην Αμερική (μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά), και η τέταρτη πολυπληθέστερη χώρα στην Καραϊβική. Οι Τζαμαϊκανοί είναι κυρίως αφρικανικής καταγωγής. Λόγω του υψηλού ποσοστού μετανάστευσης για εργασία από το 1960, η Τζαμάικα έχει μια μεγάλη διασπορά σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι ιθαγενείς, Αραουάκοι και Ταΐνο, έχοντας καταγωγή από τη Νότιο Αμερική, εγκαταστάθηκαν στο νησί μεταξύ 4000 και 1000 π.Χ.[7] Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος έφτασε το 1494, υπήρχαν περισσότερα από 200 χωριά, τα οποία διοικούνταν από τους «caciques» (αρχηγοί των χωριών). Η νότια ακτή της Τζαμάικα ήταν η πιο πυκνοκατοικημένη, ιδιαίτερα γύρω από την περιοχή που σήμερα είναι γνωστή ως Παλιό Λιμάνι.[7] Ακόμα και όταν οι Άγγλοι πήραν τον έλεγχο του νησιού, το 1655, οι Ταΐνο εξακολουθούσαν να κατοικούν στην Τζαμάικα.
Ισπανική κυριαρχία (1509–1655)

Ο Χριστόφορος Κολόμβος διεκδίκησε την Τζαμάικα για την Ισπανία μόλις έφτασε εκεί το 1494. Ενάμισι χιλιόμετρο δυτικά του κόλπου της Αγίας Άννας βρίσκεται η τοποθεσία του πρώτου ισπανικού οικισμού στο νησί, της Σεβίλλης, η οποία ιδρύθηκε το 1509 και εγκαταλείφθηκε γύρω στο 1524 επειδή κρίθηκε ανθυγιεινή.[8] Το 1534 η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Βίγια δε λα Βέγκα (Villa de la Vega) (αργότερα Σαντιάγο δε λα Βέγκα (Santiago de la Vega)), που σήμερα ονομάζεται Σπάνις Τάουν. Ο οικισμός αυτός χρησίμευσε ως πρωτεύουσα της Τζαμάικας κατά τη διάρκεια της ισπανικής αλλά και της αγγλικής κυριαρχίας, από την ίδρυσή της το 1534 μέχρι το 1872, οπότε η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Κίνγκστον.
Βρετανική κυριαρχία (1655–1962)

Τον Μάιο του 1655, περίπου 7.000 Άγγλοι στρατιώτες έφτασαν στην πρωτεύουσα της Τζαμάικα, Σπάνις Τάουν, και σύντομα την κατέλαβαν νικώντας το μικρό αριθμό των ισπανικών στρατευμάτων (εκείνη την περίοδο, ολόκληρος ο πληθυσμός της Τζαμάικα αριθμούσε περίπου 2.500 άτομα).[9] Η Ισπανία ποτέ δεν ανέκτησε την Τζαμάικα, χάνοντας τη μάχη του Ocho Rios το 1657 και τη μάχη του Rio Nuevo το 1658. Με τη Συνθήκη της Μαδρίτης του 1670 περιήλθε επίσημα στις κτήσεις της Αγγλίας ως Τζαμάικα (Jamaica) και αποτέλεσε σημαντική ναυτική βάση των Δυτικών Ινδιών.

Το 1944 η Αγγλία παραχώρησε αυτονομία και στις 6 Αυγούστου του 1962 ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη χώρα. Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μια από τις βρετανικές αποικίες που συμπεριελήφθησαν στη αμερικανο-βρετανική Συμφωνία αντιτορπιλικών έναντι βάσεων όπου και δημιουργήθηκε στρατιωτική βάση στη νότια περιοχή.