Αντόνιο Ταμπούκι (ιταλική γλώσσα: Antonio Tabucchi, (Πίζα,24 Σεπτεμβρίου 1943 - Λισαβόνα, 25 Μαρτίου 2012)

Ο Αντόνιο Ταμπούκι (ιταλική γλώσσα: Antonio Tabucchi, (Πίζα,24 Σεπτεμβρίου 1943 - Λισαβόνα, 25 Μαρτίου 2012) ήταν Ιταλός συγγραφέας, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, αρθρογράφος και πανεπιστημιακός καθηγητής Πορτογαλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο πανεπιστήμια της Σιένα. Τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημα Sostiene Pereira («`Ετσι ισχυρίζεται ο Περέιρα», 1994) και με το γαλλικό βραβείο Médicis étranger για τη νουβέλα Notturno indiano («Νυχτερινό στην Ινδία», 1984). Ο Ταμπούκι έμαθε πορτογαλικά από την σύζυγο του Maria Josè de Lancastre, γεννημένη και μεγαλωμένη στην Πορτογαλία. Ερωτευμένος με την Πορτογαλία, ο Ταμπούκι ήταν ειδικός, κριτικός και μεταφραστής των έργων του Φερνάντο Πεσσόα, από τον οποίο άντλησε έννοιες όπως η saudade.

Τα έργα και τα δοκίμιά του έχουν μεταφρασθεί σε 18 γλώσσες.

Ο Ταμπούκι μεγάλωσε με τους γονείς της μητέρας του στο Βεκκιάνο, ένα χωριό κοντά στην Πίζα. Φοιτώντας στο πανεπιστήμιο, ταξίδευε πολύ στην Ευρώπη στα ίχνη των συγγραφέων που είχε γνωρίσει από τη βιβλιοθήκη του θείου του. Σε ένα τέτοιο ταξίδι, βρήκε το ποίημα «Tabacaria» («καπνοπωλείο») σε ένα βιβλιοπωλείο στο Παρίσι με υπογραφή του Alvaro de Campos, που ήταν μία από τις ποιητικές «περσόνες» του Πορτογάλου ποιητή Φερνάντο Πεσσόα. Από αυτή τη γαλλική μετάφραση διαισθάνθηκε ότι αυτό θα ήταν το κυρίαρχο ενδιαφέρον της μελλοντικής του ζωής.

Μία επίσκεψη στη Λισαβόνα τον έκανε να αγαπήσει την πόλη και τη χώρα. Ως αποτέλεσμα, απεφοίτησε το 1969 με μία διπλωματική εργασία πάνω στον «σουρεαλισμό στην Πορτογαλία». Μετά από μεταπτυχιακές σπουδές στη Scuola Normale Superiore di Pisa διορίσθηκε το 1973 δάσκαλος της πορτογαλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στη Μπολόνια.

Το ίδιο έτος έγραψε το πρώτο μυθιστόρημά του, το Piazza d'Italia (εκδ. Bompiani 1975), όπου προσπάθησε να περιγράψει την ιστορία από την πλευρά του χαμένου, σε αυτή την περίπτωση των αναρχικών της Τοσκάνης, ακολουθώντας την παράδοση μεγάλων Ιταλών συγγραφέων του παρελθόντος, όπως των Τζοβάννι Βέργκα, Φεντερίκο ντε Ρομπέρτο, Τζουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα, Μπέπε Φενόλλο, αλλά και του σύγχρονου Βιτσέντσο Κονσόλο.

περισσότερα στην βικιπαίδεια.