Ανακαλύπτονται 3 νέα είδη λεμούριου στη Μαδαγασκάρη - 14 Νοεμβρίου 2000

Ο λεμούριος με την δακτυλιδωτή ουρά ήταν ένας από τους πρώτους λεμούριους που ταξινομήθηκαν από τον Κάρολο Λινναίο το 1758.
 

14 Νοεμβρίου 2000 (21 χρόνια πριν):

- Ανακαλύπτονται 3 νέα είδη λεμούριου στη Μαδαγασκάρη.

Η ταξινομία των λεμούριων αρχίζει το 1753 όταν τους ταξινόμησε για πρώτη φορά ο Κάρολος Λινναίος, και η ταξινόμησή τους παραμένει αμφιλεγόμενη σήμερα, με περίπου 70 με 100 είδη και υποείδη, αναλόγως με το πως ορίζεται ο όρος «είδος».

Έχοντας εξελιχθεί ανεξάρτητα στη Μαδαγασκάρη, οι λεμούριοι έχουν διαφοροποιηθεί ώστε να πληρούν πολλούς θώκους που κανονικά καλύπτονται από άλλους τύπους θηλαστικών. Στους λεμούριους περιλαμβάνονται τα μικρότερα πρωτεύοντα του κόσμου, και κάποτε περιλαμβάνονταν και κάποια από τα μεγαλύτερα. Μετά την άφιξη των ανθρώπων, πριν περίπου 2.000 χρόνια, οι λεμούριοι έχουν περιοριστεί στο 10% του νησιού, ή περίπου σε 60.000 τ.χλμ., και πολλοί αντιμετωπίζουν την εξαφάνιση. Το ενδιαφέρον για την διατήρηση των λεμούριων έχει επηρεάσει την ταξινομία τους, καθώς διακριτά είδη απολαμβάνουν αυξημένη προσοχή σε σχέσει με τα υποείδη.

Από την δεκαετία του 1990 και μετά, έχει επέλθει έντονη αύξηση στον αριθμό των αναγνωρισμένων ειδών λεμούριου λόγω της ανακάλυψης νέων ειδών, της προαγωγής υπαρχόντων υποειδών σε είδη, αλλά και την αναγνώριση νέων ειδών σε γνωστούς πληθυσμούς που δεν θεωρούνταν καν ξεχωριστά υποείδη. Σήμερα τα ζώντα είδη λεμούριων χωρίζονται σε πέντε οικογένειες και 15 γένη. Αν συμπεριληφθούν και οι εξαφανισμένοι υποαπολιθωμένοι λεμούριοι, θα προστίθεντο τρεις οικογένειες, οκτώ γένη και 17 είδη στο σύνολο. Η πρόσφατη αύξηση στον αριθμό των γενών οφείλεται και στη βελτιωμένη γενετική ανάλυση και στην προώθηση της διατήρησης ώστε να ενθαρρυνθεί η προστασία απομονωμένων και διακριτών πληθυσμών λεμούριων. Δεν είναι σύμφωνη όλη η επιστημονική κοινότητα με αυτές τις ταξινομικές αλλαγές, με κάποιους να προτιμούν να υπολογίζουν περίπου 50 ζώντα είδη.

Η σχέση του άι-άι με τους υπόλοιπους λεμούριους είχε την μεγαλύτερη επίδραση στη ταξινομία των λεμούριων στο επίπεδο της οικογένειας και πάνω. Γενετικές αναλύσεις αυτής της σχέσης έχουν επίσης ξεκαθαρίσει την φυλογενετική των λεμούριων και υποστηρίζουν την υπόθεση ότι οι λεμούριοι διέπλευσαν προς την Μαδαγασκάρη. Παρά την γενική συμφωνία ως προς την φυλογενετική τους, η ταξινομία των λεμούριων είναι ακόμα υπό αμφισβήτηση.

8 Βιβλιογραφία
Ιστορικό

Οι λεμούριοι ποντικοί είναι τα μικρότερα πρωτεύοντα του κόσμου και επίσης ένα από τα γένη λεμούριων με τα περισσότερα είδη.

Μετά την άφιξή τους στη Μαδαγασκάρη, ένα βιογεωγραφικώς απομονωμένο νησί με μοναδική πανίδα θηλαστικών, οι λεμούριοι διαφοροποιήθηκαν και ως προς τη συμπεριφορά και ως προς τη μορφολογία. Η ποικιλομορφία τους είναι ανάλογη με αυτή των πιθήκων και των μαϊμούδων σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, ιδίως αν ληφθούν υπόψη και οι προσφάτως εξαφανισμένοι υποαπολιθωμένοι λεμούριοι. Το μέγεθός τους ποικίλει από 30 gr ο Microcebus berthae, το μικρότερο πρωτεύον του κόσμου, έως 160–20030 kg ο εξαφανισμένος Archaeoindris fontoynonti, ενώ έχουν εξελίξει διάφορους τρόπους κίνησης, ποικίλα επίπεδα κοινωνικής πολυπλοκότητας, και μοναδικές προσαρμογές στο τοπικό κλίμα. Έχουν πληρώσει οικοθέσεις που συνήθως καταλαμβάνονται από μαϊμούδες, σκίουρους, τρυποκάρυδους και μεγάλα οπληφόρα.[4][5] Εκτός από την μεγάλη ποικιλομορφία μεταξύ των οικογενειών των λεμούριων, υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση ανάμεσα στους στενότερα συγγενείς λεμούριους.

Η άφιξη των ανθρώπων στο νησί 1.500 με 2.000 χρόνια πριν είχε σημαντική επίδραση, όχι μόνο στο μέγεθος των πληθυσμών των λεμούριων αλλά και στην ποικιλομορφία τους. Λόγω της καταστροφής των ενδιαιτημάτων τους και της θήρευσης, τουλάχιστον 17 είδη και 8 γένη εξαφανίστηκαν και οι πληθυσμοί όλων των ειδών μειώθηκαν Ιστορικά, οι λεμούριοι βρίσκονταν σε όλο το νησί, κατοικώντας ευρύ φάσμα ενδιαιτημάτων, συμπεριλαμβανομένων των ξηρών φυλλοβόλων δασών, των πεδινών δασών, των ακανθωτών δασών, των ύφυγρων δασών, των ορεινών δασών και των θαμνωδών εκτάσεων. Σήμερα, το συνολικό τους εύρος περιορίζεται στο 10% του νησιού, ή περίπου 60.000 τ.χλμ. Τα περισσότερα από τα υπολειπόμενα δάση βρίσκονται στην περιφέρεια του νησιού. Το κέντρο του νησιού, τα Κεντρικά Υψίπεδα (Hauts-Plateaux), μετατράπηκαν από τους πρώτους αποίκους σε ορυζώνες και βοσκότοπους με την τεχνική του καψίματος (slash-and-burn, γνωστή ως tavy στη μαλαγασική γλώσσα). Καθώς η διάβρωση εξάντλησε το έδαφος, ο κύκλος της αναγέννησης των δασών και του καψίματος σταδιακά σταμάτησε καθώς από κάποιο σημείο και μετά το δάσος ήταν αδύνατον να αναγεννηθεί. Το 2008, το 41 % όλων των τάξων λεμούριων απειλούνταν με εξαφάνιση ενώ το 42% είχαν καταχωρηθεί στην Κόκκινη Λίστα της IUCN ως Ανεπαρκώς Γνωστά.

βικιπαίδεια

^{-------------------------------------------------------------------------------------------} 

https://gr.euronews.com/2020/07/09/kindineuoun-me-exafanisi-oi-lemourioi

Σχεδόν όλοι οι λεμούριοι απειλούνται με εξαφάνιση και το 31% από αυτά τα πρωτεύοντα διατρέχει κρίσιμο κίνδυνο, λόγω του κυνηγιού και της αποψίλωσης των δασών στη Μαδαγασκάρη, σύμφωνα με τη νέα «ερυθρά λίστα» της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης.

Στον κατάλογο περιλαμβάνονται πλέον περισσότερα από 30.000 απειλούμενα είδη.

Από τα 120.372 είδη που εξετάστηκαν (από τα οκτώ εκατομμύρια που εκτιμάται ότι υπάρχουν στον πλανήτη), τα 32.441 απειλούνται με εξαφάνιση (13.898 θεωρούνται «ευάλωτα», 11.732 «σε κίνδυνο» και 6.811 σε «κρίσιμο κίνδυνο»). Ιδιαίτερα απειλούνται οι λεμούριοι, η βισκαϊκή φάλαινα, το ευρωπαϊκό χάμστερ κρικητός και το μανιτάρι κάμπια, που χρησιμοποιείται στην κινεζική παραδοσιακή ιατρική.

Στη λίστα προστίθενται συνεχώς νέα είδη, ανάλογα με τις νέες εκτιμήσεις των επιστημόνων για τον κίνδυνο που διατρέχει η χλωρίδα και η πανίδα. Φέτος η προσοχή στρέφεται ιδιαίτερα στους λεμούριους, ενδημικό είδος της Μαδαγασκάρης. Τα 103 από τα 107 είδη λεμούριων απειλούνται λόγω της αποδάσωσης και του κυνηγιού και μάλιστα τα 33 από αυτά διατρέχουν άμεσο κίνδυνο, βρίσκονται δηλαδή στην τελευταία βαθμίδα πριν από την πλήρη εξαφάνιση.