Ρώμας Διονύσιος

 

9 Νοεμβρίου 1981 (40 χρόνια πριν) πέθανε:

Ρώμας Διονύσιος Έλληνας λογοτέχνης

Ο Διονύσιος Ρώμας (1906 - 9 Νοεμβρίου 1981) ήταν Έλληνας λογοτέχνης και πολιτικός από τη Ζάκυνθο. Τη δεκαετία του 1960 χρημάτισε βουλευτής με το κόμμα της ΕΡΕ (εξελέγη για πρώτη φορά το 1958 και επανεξελέγη το 1961). Έγραψε χρονογραφήματα, πεζά, ποιήματα, θεατρικά έργα και μετέφρασε ξένους συγγραφείς. Μεταξύ άλλων τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο θεατρικού έργου για το έργο του Ζακυνθινή Σερενάτα (1938), το βραβείο των Δώδεκα (1957), το Κρατικό Βραβείο (1972) και το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών (1981) για το σύνολο του έργου του.
Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα.[1] Καταγόταν από παλιά, αρχοντική οικογένεια της Ζακύνθου. Ήταν γιος του Αλεξάνδρου Ρώμα, πρώην υπουργού και προέδρου της Βουλής. Μητέρα του ήταν η Σοφία, κόρη του Χρηστάκη-Ζωγράφου. Σπούδασε φιλολογία στη Γερμανία και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον έντυπο Τύπο, όπου έγραψε χρονογραφήματα. Επίσης, ήταν συνεργάτης του ΕΙΡ, γράφοντας πολλά θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο, εγκαινιάζοντας την παρουσίαση θεατρικών έργων διά αυτού του μέσου. Διετέλεσε γενικός γραμματέας στο Άρμα Θέσπιδος του Εθνικού Θεάτρου (1936). Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Σπηλιωτάκη.

Επιλεγμένα έργα
"Ζακυνθινή σερενάτα" (1938)
"Τρεις κόσμοι" (1952)
"Ιδού ο Νυμφίος έρχεται" (τιμήθηκε με 2ο βραβείο από τον ΕΟΤ)
"Ζαμπελάκι" (1957)
"Ζακυνθινά" (1957, βραβείο των Δώδεκα)
"Περίπλους (1570-1870): Φανταστικό χρονικό σε τρεις τριλογίες" (1965 - 1981)
Πρώτη τριλογία: "Οι Νταβιτσέντσα (1570 - 1670)"
"Ο σοπρακόμιτος"
"Το ρεμπελιό των ποπολάρων"
"Ο θρήνος της Κάντιας"
Δεύτερη τριλογία: "Το φως που καίει"
Ο κόντες
Αντάτζιο και Φούγκα